अक्रुतान्य(१९४८)

नीले गगन निळी धरा
निळ्या तिच्या प्रीतीच्या धारा
तिचे हिरवे अचला,लगडती फलांचे भार
पण तिच्या पोटात अनला.खदखदतोय फार
तिचीच आम्ही बाळे,आमच्यात काया निराळे
प्रेमाने झरती डोळे,ओठ सदाच ओले
धावे लाहोराची बस